Όταν οι σταθμοί "ακούν" για να αντιληφθούν αν μια μετάδοση λαμβάνει χώρα ή όχι λέμε ότι χρησιμοποιούν πρωτόκολλα με ανίχνευση φέροντος (carrier sense protocols). Σύμφωνα λοιπόν με τα πρωτόκολλα της κατηγορίας αυτής, όταν ένας σταθμός έχει να μεταδώσει ένα πακέτο (πλαίσιο δεδομένων) αρχικά ανιχνεύει το μέσο. Εφόσον το μέσο είναι ελεύθερο (δεν υπάρχει δηλαδή τάση στο φέρον) ο σταθμός αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει κίνηση και προχωράει στην μετάδοση του πακέτου (frame), διαφορετικά αναστέλλει την μετάδοση αυτή μέχρι η τρέχουσα μετάδοση να ολοκληρωθεί.
Έχουν προταθεί αρκετές εκδοχές πρωτοκόλλων με ανίχνευση φέροντος, μεταξύ αυτών το 1-persistent CSMA (Carrier Sense Multiplie Access), το non-persistent CSMA, το p-persistent CSMA κλπ.
Τα CSMA πρωτόκολλα είναι σαφώς βελτιωμένα ως προς το ALOHA διότι καταφέρνουν να αποφύγουν μεγάλο μέρος των συγκρούσεων και άρα προσφέρουν αποδοτικότερη διαχείριση του εύρους ζώνης. Ωστόσο οι συγκρούσεις δεν εξαλείφονται παντελώς, καθώς υπάρχει πάντα η πιθανότητα δύο ή περισσότεροι σταθμοί, ταυτόχρονα να αποφανθούν ότι το φέρον είναι ελεύθερο και ταυτόχρονα να ξεκινήσουν την μετάδοση.
Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι δύο σταθμοί έχουν να μεταδώσουν πακέτα (frames) και αναγνωρίζουν αρχικά το κανάλι ως κατειλημμένο. Τότε σύμφωνα με τα παραπάνω, ακούν το κανάλι και αμέσως μόλις ελευθερωθεί, ξεκινάνε την μετάδοση. Προφανώς στην περίπτωση αυτή θα έχουμε ταυτόχρονη μετάδοση και άρα σύγκρουση. Στην εκδοχή αυτή, που την ονομάζουμε 1-persistent, οι σταθμοί αναγνωρίζουν άμεσα την σύγκρουση και σταματάνε ακαριαία την μετάδοση. Ο κάθε σταθμός μπαίνει σε κατάσταση αναμονής για μια τυχαία (random) χρονική περίοδο, μετά το πέρας της οποίας επαναλαμβάνει τον αλγόριθμο.
Για να βελτιωθεί η απόδοση του 1-persistent πρωτοκόλλου σχεδιάστηκε το non-persistent. Η διαφορά είναι ότι εφόσον ο δίαυλος αναγνωριστεί ως κατειλημμένος, ο σταθμός δεν τον ανιχνεύει συνέχεια με σκοπόν να τον καταλάβει αμέσως μόλις ελευθερωθεί, αλλά εισαγάγει μια τυχαία χρονοκαθυστέρηση πριν αφουγκραστεί εκ νέου το φέρον.
Τέλος το p-persistent πρωτόκολλο εισήγαγε την μετάδοση σε σχισμές (slots). Έτσι όταν ένα σταθμός θέλει να μεταδώσει αφουγκράζεται τον δίαυλο. Εάν είναι ελεύθερος τότε μεταδίδει με πιθανότητα p. Με πιθανότητα q=1-p καθυστερεί μέχρι το επόμενο slot. Εάν το slot είναι ελεύθερο, ο σταθμός ξεκινάει την μετάδοση ή καθυστερεί πάλι με πιθανότητες p και q. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται μέχρι να μεταδοθεί το πακέτο ή να αρχίσει να μεταδίδει ένα άλλος σταθμός, οπότε και ενεργεί σαν να έχει συμβεί σύγκρουση - εισαγάγει δηλαδή χρονοκαθυστερήσεις.
Βιβλιογραφία
- Μ.Ε.Θεολόγου.Δίκτυα κινητών και προσωπικών επικοινωνιών.Εκδόσεις Τζιόλα
- Tanenbaum A.; Δίκτυα υπολογιστών. Εκδόσεις Παπασωτηρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου