Ψηφιακό χρήμα ως εργαλείο πληρωμών

Αντίθετα από το φυσικό χρήμα, το οποίο είναι καθολικά αποδεκτό και υποχρεωτικά χρησιμοποιείται τόσο για  τον υπολογισμό των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών, όσο και στις διακρατικές συμφωνίες και συμβάσεις, το ψηφιακό χρήμα δεν είναι υποχρεωτικό και δεν επιβάλλεται ως μέσο συναλλαγής (Jordan J.; 2006). Ο εκδότης του φυσικού χρήματος είναι είτε η κεντρική τράπεζα (με την μορφή μετρητών) είτε κάποιος άλλος τραπεζικός οργανισμός  (με την μορφή καταθέσεων) που όμως ελέγχεται θεσμικά από την κεντρική τράπεζα, ενώ ο εκδότης του ψηφιακού χρήματος μπορεί να είναι κάποιος άλλος ανεξάρτητος μη πιστωτικός τραπεζικός οργανισμός.

Το ψηφιακό χρήμα είναι επίσης ένα εργαλείο πληρωμών που αντιπροσωπεύει χρηματική αξία η οποία γίνεται αποδεκτή από τρίτα μέρη (οργανισμοί, επιχειρήσεις, ιδιώτες), χωρίς ωστόσο να υπάρχει η έννοια της υποχρεωτικότητας χρήσης του μέσου. Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι ο κομιστής του ψηφιακού χρήματος μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να αγοράσει αγαθά ή υπηρεσίες από μια μεγάλη ομάδα οντοτήτων που το αναγνωρίζουν ως μέσο πληρωμής (Lanskoy S.; 2000).

Βιβλιογραφία

1. Jordan L. Jerry; (2006); Money and Monetary Policy for the Twenty First Century; Federal Reserve Bank of St. Louis Review; November/December 2006; pp 485-510
2. Lanskoy Serge; (2000); The Legal Nature of Electronic Money; Banque de France bulletin digest - No 73; pg 111