Χορηγίες - Χορηγία και τέχνη



Το θέμα των χορηγιών στο χώρο της τέχνης παρουσιάζει επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού το 10% με 15%  της χορηγικής δαπάνης κατευθύνεται προς αυτήν. (Thwaites 1995).

Τα ιδρύματα τέχνης και πολιτισμού, στηρίζουν όλο και περισσότερο σε μη κυβερνητικές πηγές υποστήριξης, το οικονομικό και καλλιτεχνικό τους μέλλον. Σε αντίθεση με την χορηγία των αθλητικών γεγονότων, ο τομέας των εταιρικών χορηγιών στην τέχνη μόλις πρόσφατα άρχισε να διερευνάται επιστημονικά και γι΄ αυτό δεν υπάρχουν ακόμα σαφή και αντικειμενικά αποτελεσματικοί μέθοδοι αξιολόγησης.

Η πρώτη σημαντική έρευνα που μελετά τις χορηγίες στην τέχνη και τα οικονομικά δεδομένα τους έγινε από τον Kirchberg (1995). Αυτός μελέτησε τα κοινωνικο-οικονομικά μεγέθη αστικών περιοχών και συγκεκριμένα έντεκα αμερικάνικων πόλεων για να τα συσχετίσει  με τα διατιθέμενα ποσά από κάθε πόλη για την τέχνη. Στην έρευνα του αυτή αποφάσισε να χρησιμοποιήσει κοινωνικά και οικονομικά μεγέθη τα οποία θεώρησε ότι χαρακτηρίζουν περισσότερο τον πληθυσμό της κάθε πόλης. Τέτοια μεγέθη ήταν η απασχόληση, το εισόδημα, το μορφωτικό επίπεδο, το μέγεθος του πληθυσμού, η βιομηχανική ανάπτυξη, η γεωγραφική τοποθεσία κλπ. Για την μελέτη του αυτή επέλεξε πόλεις από τις δύο όχθες και το κέντρο της αμερικάνικης ηπείρου με μεγάλες βιομηχανίες. Οι επιλέξιμες πόλεις ήταν οι Baltimore, Boston, Chicago, Denver, Houston, Minneapolis, New York, Pittsburg, San Fransisco, Seattle, Washington.

Τα  αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι η χορηγική υποστήριξη των τεχνών είναι μεγαλύτερη σε αστικές περιοχές που ο πληθυσμός είναι περισσότερο μορφωμένος. Επίσης δείχθηκε ότι εύρωστες οικονομικά εταιρίες παροχής υπηρεσιών ή τεχνολογίας υποστηρίζουν την τέχνη πιο ενεργά. Γενικότερα παρατηρείται μια σύνδεση ανάμεσα στο μορφωτικό επίπεδο και την υποστήριξη της τέχνης. 

Βιβλιογραφία

  1.  Thwaites D.; (1995); "Professional Football sponsorship - Profitable ir Profilgate?"; International Journal of Advertising 14; pp 149-164
  2. Kirchberg V.; (1995); "Arts Sponsorship and the State of the City"; Journal of Cultural Economics"; Vol 19; pp 305-320

Δεν υπάρχουν σχόλια: